© blog: Son de Oleiros

jueves, 18 de diciembre de 2014

Obama presidente ejerce de candidato Obama

Los ESTADOS “Unidos” de Norteamérica se mantienen como una patria con un destino compartido, a pesar de su inmensidad y de la diversidad y autonomía de los territorios, gracias a símbolos compartidos por encima de atribuciones y leyes de ámbito local: las mazorcas fritas, el pastel de manzana, el pavo, la Orange Bowl, atravesar el país de costa a costa a través de la Ruta 66 a modo de experiencia iniciática o punto de inflexión, la bandera, la hostilidad contra culturas que por divergentes son presentadas como una amenaza… Si los líderes políticos de Washington no fomentaran la recurrencia a esa simbología compartida el país difícilmente se habría mantenido unido tras la sangre derramada para sofocar la expresión de la diferencia en el Sur o en la superación de la invertebración de habitaciones tan diversas como descomunales.
¿Cómo no entender, DESDE estas premisas, la forma endogámica de concebir la vida de los ciudadanos estadounidenses y de sus líderes? Los primeros no saben situar en el mapa España o el Mediterráneo… los segundos toman hasta las decisiones políticas en asuntos internacionales pensando primordialmente en sus repercusiones dentro de casa.
En el contexto actual Obama no está en condiciones de recuperar el apoyo popular si no es repescando los votos de su espectro natural perdidos por la desviación respecto del perfil con el que ganó las elecciones. Ha empezado con la política de inmigración y ahora da un golpe de mano con restablecimiento de las relaciones diplomáticas con Cuba a las que debería seguir la suspensión de la ley Hems-Burton y el desbloqueo comercial total y efectivo. Esto ya dependerá del Congreso, a partir de Enero en manos de los Republicanos que, como Obama, actuarán en clave endogámica, electoralista y sabiendo de la importancia del ESTADO de Florida en los comicios. Obama hace un guiño a los cubanos, sí, pero a los de Florida. Porque la decisión, aunque afecta a cuestiones internacionales, ha sido tomada con la mirada puesta en las repercusiones internas en el mismo sentido con que en su día se retiraron las tropas de Vietnam o se firmó el presunto final de la guerra fría con Gorbachov.
Por coherencia con su programa, el próximo paso de Obama tendría que ser el desmantelamiento de Guantánamo, donde se mantiene la privación de libertad para musulmanes capturados en su mayoría al azar y que, como ha reconocido la propia CIA y era de dominio público, han sufrido torturas y el incumplimiento de las directivas de tribunales internacionales. Bush no vivirá cuando se desclasifiquen los papeles que lo incriminan en este asunto como también el el genocidio del pueblo iraquí, con la colaboración necesaria, a título pues de criminales de guerra, de Blair y Aznar, desoyendo los mandatos de la ONU de CONTINUAR con unas inspecciones que no habían encontrado armas de destrucción masiva.
En este momento de estrategias internas, a Obama le conviene desmarcarse de su predecesor y aprovechar la necesidad de aire fresco para la Agencia de Inteligencia para alcanzar pactos de los que el pueblo llano es ignorante y que contentan a todas las PARTES, incluso a los que evitan ser sentados ante un Tribunal Internacional de la Haya que, visto lo visto, existe para juzgar a según que índole de asesinos.

ABAJO LA LEY HELMS BURTON!!!!!

miércoles, 10 de diciembre de 2014

O DILEMA DO RURAL GALEGO

ENLACE

VIA PENAL PARA OS CURAS PEDERASTAS

XUSTIZA IGUAL PARA TODOS

A necesidade de ser nacionalista en Galiza

Otero Pedraio, Castelao, Salvador de Madariaga… non hai mais ca achegarse ao seu pensamento para comprender que o nacionalismo Galego ten que ver coa concepción cosmogónica que de xeito ningún pode emparentarse co chauvinismo o coa negación do distinto. Para atopar as súas raíces só hai que recoñecer a singularidade e riqueza do seu erario de costumes, usos, tradicións, crenzas, dimensión do espacio e do tempo, concepción do futuro, da vida da morte, culto aos mortos, medida do tempo,vivencia das estacións… todo aquilo que o nacionalismo excluínte dos gobernos do Estado ten menosprezado ou, cando menos, reducido a ramalazos folclóricos nun mundo de pailáns.
Mais o exercicio de ser galego, orgulloso de pertencer a nación Galega, o exercicio do nacionalismo practicado en e desde Galicia ten un dobre significado: o primeiro, como teño dito, é o de afirmación do dereito a ser diversos como distintos son todos los pobos dos mundo con percorridos históricos e xeografías delimitadoras. Trátase da constatación da riqueza da cultura humana en tódalas súas expresións se menoscabo de ningunha. Nese punto o nacionalismo Galego non pode ser etiquetado senón de incluínte e respectuoso coa distinticidade, como unha ponte tendida para mellor coñecer tamén o que de común temos os distintos pobos.
A segunda das razóns de sermos dos nacionalistas en Galiza é reivindicativa, obrigada por lo abuso de posición dominante exercido polo centralismo do reino de España durante séculos nos que os dereitos dos galegos no estaban nun plano de igualdade cos do resto do Estado.
Mesmo desde o momento no que o reino suevo, o máis antigo dos constituídos en Europa logo da caída do imperio romano, foi sometido por las armas e, sobre todo, a partir da Reconquista e máis tarde da construción, sanguenta, dunha España grande e libre, ate o remate do século XX Galiza foi vilipendiada, maltratada con diferentes modos axeitados a época e coa marxinación no reparto por redistribución dos recursos desde a administración central
De aí xorde a necesidades de expoñer con claridade a natureza e os fundamentos dos nacionalismos, para desterrar do imaxinario colectivo a visión maniquea que de todos eles se nos quere presentar por parte de formacións políticas que pescan na dimensión estatalista e que cualifican sempre de bicha calquera intento por coñecer e recoñecer á periferia periferia mentres, sen embargo, xustifican a inflexibilidade interesada do Sistema, ancorado no inmobilismo constituínte, co apoio dun exército de eméritos da Universidade e de decanos dos medios de comunicación que comen da man do poder centralista excluínte.

Libre asociación en Arteixo para celebrar o San Xoan?

¿Vivimos nun Estado democrático?   Un grupo de veciños de Arteixo unidos pola súa ideoloxía (materializada nos proxectos de Alternativa dos ...