A orixe das novas "revoltas"

O xefe da policía valenciana que ven de cargar indiscriminadamente mesmo contra raparigas que pasaban por alí coas súas nais cualifica aos manifestantes como o inimigo que nunca debe saber da dimensión real da forza policial. Ao representante dos estudantes que van con mantas ás aulas tivérono trinta horas no calabozo logo de mallar nel e acúsano de furto por terse agarrado á cabeza dun axente na súa caída e quitarlle a gorra.
O poder quere silenciar as protestas da poboación civil a golpe de porras antes de que poida tomar conciencia de que as mobilizacións non son inútiles e teñen un efecto máis cedo ou máis tarde na credibilidade do Goberno e dos seus paquetes de medidas. O certo é que os recortes están afectando á clase media e aos Sistemas de Saúde e Educación no canto de teren sido tomadas medidas máis efectivas que efectistas: supresión de centos de fundacións nicho de clientelismo político, supresión das deputacións e do Senado, integración de concellos, ponderación do número de conselleiros nas grandes empresas, eliminación de coches oficiais, incompatibilidade para percibir máis de unha pensión por parte da Seguridade Social, tributación da Igrexa, embargo dos bens aos corruptos para devolvérllelos á sociedade... As grandes empresas tributan menos que un mileurista, e aos bancos permíteselle enganar a centos de impositores que non poderán recoller os seus aforros ate o ano tres mil. Namentres o responsable máximo do endebedamento da Comunidade Valenciana en asuntos como a Fórmula Un e a visita do Papa -pagáronse trinta euros por aluguer de cada cadeira- é premiado cun novo cargo administrativo asignado con 86.000 euros, 7.200 euros ao mes fronte aos mil catrocentos dos que daban as hostias onte aos seus fillos e aos fillos dos amigos e veciños. Non é edificante nin tranquilizador namentres moitas das empresas e traballadores que aínda non teñen quebrado camiñan con relacións fora de convenio de facto e o estado de benestar da pasos de xigante cara ó escenario da España exhausta de posguerra. Necesitamos a complicidade do Goberno -e das forzas do orden- tanto como eles necesitan a nosa, a da poboación civil disposta a sacrificarse sempre e cando ese sacrificio sexa compartido compensatorio para evitar a indigna situación de vivir por debaixo do umbral da pobreza nos tempos de maior desenvolvemento tecnolóxico e industrial... e necesitamos que os ladróns e criminais que usaron o poder para o seu propio enriquecemento vaian a parar cos osos no cárcere.