Carga policial con nocturnidade en defensa de Ratzinger

Seica volveron os tempos de Franco, cando a Igrexa Católica sinalaba aos ateos para que os pasaran polas armas baixo a etiqueta de comunistas que atentaban contra a propiedade privada. Se cadra eses tempos non foron superados de todo, pois o mesmo Partido Socialista da dous pasos adiante e un e medio cara atrás a respecto de avanzar na construción dun Estado laico. Santiago de Compostela non foi territorio galego nin español durante a visita de Ratzinger. A soberanía foi concedida ao Vaticano durante un día non só coa complicidade do Reino de España senón co aporte de medios de “seguridade” que custaron unha cantidade grotesca ás arcas públicas.
O Goberno negou o dereito a manifestarse aos que estaban en contra de todo o que supuña a visita do Papa aducindo defectos de forma na solicitude. A pesares de todo a policía non actuou durante o percorrido dos manifestantes, modélico a respecto do pacifismo con que en todo momento se expresaron os postulados. Pero cando estes se disolveron, os gardas cargaron con tremenda violencia contra os que supuñan eran os animadores da convocatoria. Aínda por riba, logo de mallar neles os identificaron para prohibirlles a estadía na cidade vella de Santiago o Sábado. Máis dunha persoa tivo que buscar aloxamento fora da cidade. Todo un exercicio de inconstitucionalidade por parte das propias forzas de “seguridade” do Estado actuando subrepticiamente contra aqueles cuxos dereitos teñen que defender.
¿Son estes os cimentos sobre os que se constrúe unha sociedade libre, na que a confesión sexa unha cuestión íntima e a expresión popular un ingrediente básico no marco de convivencia?
E iso sen contar que o tal Ratzinger, para a defensa de cuxa mercadotecnia os policías partiron nefres de galegos, e o instigador da desaparición de cardeais progresistas da cúpula do Vaticano, encubridor nos seus anos mozos de pederastas, militante fascista, home forte na estratexia da Banca Ambrosiana de corte mafioso... e chegou para dicir que a escalada laicista da sociedade española alentada polo goberno é semellante á abordada nos anos trinta pola República.
O poder da Igrexa Católica e a soberbia con que o exerce son directamente proporcionais á perda de vocacións. A protección do tal Ratzinger custou o mesmo que vinte centros de recuperación e tratamento para discapacitados. Desde sangue dabondo do seu grupo para o caso de ser precisa unha transfusión ate catro mil pernoctaciones de escoltas e dezaseis mil minutas... O papamóbil corriu tanto como o Mr. Marshall da película de Berlanga e non deixou tras de si máis ca decepción mal disimulada. O “humildes” xa non comulgan con rodas de muíño.