TER UNHA IDEA

Ter unha boa idea, desenvolver as mañas para levala a cabo, procurar os medios, os cartos, crear un equipo, delegar sen deixar de exercer o liderado... nun principio, ter unha boa idea. Semella un obxectivo doado, mais unha porcentaxe ben grande da xente, mesmo nesta conxuntura na que acadar un traballo require tanto de aguzar a imaxinación, da a impresión de non apreciar bastante.
Escribir un libro, plantar unha árbore, ter un fillo... pero, e ter unha idea?. Nada máis ca unha, brillante, coa que andar pola vida cun selo singular.
O mundo dos negocios aporta moitos exemplos de empresas punteiras nacidas a partir dunha idea cualificada como peregrina, como a alucinación dun tolo visionario. A fregona, o chupa chups, o velcro, as tiritas, os post-it, a tinta coa que escribo estas reflexións... case que todo o que conforma o noso entorno cotián e que fai da vida algo máis pracenteiro naceu dunha idea aventurada que afrontou moitos e moi traballosos atrancos denantes de materializarse en algo valorado.
O estado de benestar ten unha débeda cos creativos, os adiantados ao seu tempo, eses que teñen vocación de abrir camiños. Nas escolas, nas asociacións, nas empresas e en calquera colectivo humano sería preciso por máis en valor a capacidade de xerar e transmitir ideas. Tamén o Estado, a través da Oficina de Patentes e Marcas, e os axentes sociais, a Banca e os gremios profesionais teñen un compromiso aínda mal atendido de facer máis doados e áxiles os trámites burocráticos que garanten a propiedade das ideas e facilitan o deseño dos modelos que emanan de elas, previos á produción en serie.