FRIKIS

Non teño prexuízo ningún a respecto dos frikis, faltaría mais!. Acumulo, ben certo é, experiencias que me levan a ser precavido nas miñas relacións profesionais con eles.
Hai anos, desde o meu posto de responsable de recursos humanos nunha multinacional do mundo editorial cometín o atrevemento de contratar a dous frikis, home e muller, para cadanseu postos de elaboración de plataformas de marketing. Atraíanme daqueles mozos o seu grao de motivación para entregarse a un traballo que colmaba as súas aspiracións por un tempo. E iso a pesares de que o perfil psicolóxico que debuxaran as súas respostas aos tests e tamén a escenificación nas entrevistas persoais dos seus pensamentos, ideas, valores e mesmo emocións abrigaban en min dúbidas sobre a dose de realismo presente na toma de decisións diaria dos candidatos. Aínda con esas, decidín correr o risco e ver da posibilidade de medrar xuntos aproveitando a súa potencialidade.
¡Ogallá non tivera feito tal cousa! Se ben algúns legados de coñecementos procedimentais no uso de ferramentas informáticas fóronme e seguen a serme de utilidade para o desempeño nun entorno cambiante, hei recoñecer que o grao de perfección formal que buscaban na elaboración de cada páxina de contidos era tal que para completar un traballo que, subcontratado, custaría mil cincocentos euros, investiron entre os dous case que un semestre, no que non pisaron a rúa para pulsar nin as necesidades nin os hábitos de consumo dos clientes, nin pilotaron o grao de aceptación dos produtos novos que eu ía poñéndolles nas mans.
A ola de frikismo que invade España está a aportar ás colas dos demandantes de emprego un perfil de persoas pouco ligadas á realidade, cunha dimensión de coñecementos superespecializados que sobrepasan ate o paroxismo as necesidades da maior parte das empresas necesitadas dos seus potenciais servizos. Son persoas nacidas para demandas anteriores á crise e envorcadas no crecemento dentro dun mundo estreito e esixente, a medio camiño entre o virtual e a realidade. Calquera opción laboral que pase por arrincalos e desconectalos máis de un día do fluxo de retroalimentación no temas que os ocupan e os identifican cunha manda de semellantes é descartada. Algúns, os menos, desenvolven habilidades para vender as oportunidades que ofrece o grao de excelencia acadado en xornadas maratonianas arredor de parcelas do saber, do deseño, do celeccionismo... aparentemente tan estreitos como inmensos unha vez que se profunda no detalle. Porque a visión polo miúdo, a focalización niso tan pequeno que para os simples mortais para desapercibido é unha das constantes vitais deses seres especiais, xenerosos co seu tempo e co dos demais, que viven con pé e medio no mundo feliz dos seus soños inocentes.