JALISIA, o Luxemburgo fraguista

O galegos do rural viven como os Luxemburgueses. Sen dúbida iso era o que consideraba o tan ben ponderado por toda a clase política Manuel Fraga cando forrou os petos dos franceses para que mercaran as leiteiras galegas facendo mutis diante da realidade de que as súas medidas aceleraban o estrangulamento pola falta de capacidade de negociación diante de multinacionais exercendo o abuso de posición dominante. A desidia dos socialistas cando colleron o relevo en Madrid e Santiago provocou a defenestración dos que quedaban.

Onte fun a Fornentón a visitar a Aladio. Collino turrando do jando, xa de retirada. Chovían mares pero a el semellaba non afectalo. Os galegos de pura cepa teñen a habilidade ou mellor o don de non mollarse cando chove. Fomos dereitiños á lareira para dar boa conta dos chourizos, de cebola e de porco celta, e do mencía. Era o serán que se prolongaba durante horas e horas de escuridade. Pregunteille se non se aburría, se non se sentía só.

–Eu? Nunca. Cando me peta poño no IPOD “eu teño unha casiña branca”, repetido corenta veses, namentres leo a Wittgenstein, ou collo o Infinity e achéjome a Marineda a jastar vintesinco mil pesos en roupa.